Het winnende ontwerp stelt zich ten dienste van de continuïteit van de bestaande stedenbouwkundige structuur van de Parkwijk en het verbinden van Parkwijk en Stadspark.
Om deze openheid te verzoenen met de gevraagde aantallen appartementen is er gekozen voor hoogbouw; het oorspronkelijke bebouwingstype conform het masterplan van Eugène Wauters, Carli Vanhout en Paul Neefs. In de plint verbindt een colonnade de verschillende gebouwen met elkaar, zodanig dat betekenisvolle plekken ontstaan in de tussenruimte.

De gebouwen worden conform de intentieschets van Eugène Wauters (1964) ontworpen als 3 hoge gebouwen met 4 appartementen per laag en 3 lage gebouwen met 3 appartementen per laag. Deze geven een maximale doorwaadbaarheid en kwaliteit op het maaiveld, en trekken het Stadspark de wijk in. Een meanderende, verbindende colonnade, die de noordelijke parkeergarage verbindt met de zuidelijke gebouwen, genereert tevens boeiende en intieme rustplekken voor de bewoners.

De ontwikkelde footprint wordt bij middel van een eenvoudig constructief raster ontworpen en gebouwd. Het is opgebouwd uit twee constructieve schillen; de dienende ruimtes zijn georganiseerd in de ‘donkere’ kern en de leefruimtes zijn georganiseerd, naar het landschap toe, in de buitenste schil. Binnen het casco is het mogelijk om aanpasbaar bouwen conform de normen van de VMSW te integreren. Het is belangrijk altijd een stap terug te kunnen zetten zonder het centraal opzet te verliezen. Nieuwe tendensen in de collectieve woningbouw, de vraag naar menging van verschillende woningtypes, een mix van wonen en werken, de mogelijkheid om in een vergevorderd stadium (zelfs in de bouwfase) steeds voorbereid te zijn op wijziging van plattegronden, heeft ons doen inzien dat dát de werkelijke opgave is; het ontwerpen van intelligente en aanpasbare structuren. Dat is voor ons de kern van echte duurzaamheid.

Inspiratie voor maatvoering en materialisatie voor de nieuw te realiseren Parkwoningen wordt gehaald uit de oorspronkelijke wijk. Verdiepingshoge gevelopeningen benadrukken de verticaliteit van de torens  en geven tevens genereuze zichten naar buiten. In het gevelbeeld geven de open loggia’s zo een extra geleding in de gevel en doorbreken de massiviteit van de baksteen architectuur. Door een rigoureus en sober materiaalgebruik in alle details van het gebouw ontstaat een bijzondere sfeer van rust, eenvoud, degelijkheid, van duurzaamheid; zodat oud en nieuw evenwaardig deel uitmaken van het heden. Het is de kwaliteit van de ‘terughoudendheid’, de ‘gewoonheid’ welke het mogelijk maakt dat structuren en gebouwen overleven.

samenwerking: https: www.awg-architecten.be